Fotoqraf Sara Marie Ramson, “Cəmiyyətdəki fərqli insanlardan birinin gündəlik həyatını canlandırma və hisslərini ortaya çıxarmaq üçün” başladığı bir iş nəticəsində, yaşadığı yerdə etdiyi araşdırmalar əsnasında Jon ilə tanış olur. Ailəsindən icazə alaraq Jon’nun həyatı canlandırmaq istəyir.
Jon 11 yaşlı bir uşaqdır, lakin digər uşaqlar kimi deyil. Məhz Saranın da tapmağa çalışdığı bu idi, bizlər kimi amma əslində deyil. Jon gözləri olmadan doğulmuş, görə bilmir, danışa bilmir, gəzə bilmir və bədəninin digər orqanlarını normal bir şəkildə istifadə edə bilmir. Yəni hər baxımdan əngəlli və körpə uşaq kimi baxıma möhtacdır. Sara bir həftə ərzində onun gündəlik həyatını canlandırmışdır və canlandırarkəndə çox ağlamışdır..
Saranın ilk müşahidə istədiyi şey, Jon’un hissləri idi. Fotoşəkillərlə Jon’un hisslərini ortaya çıxara biləcəkdimi?
Gözləri olmayan, danışa bilməyən, gəzə bilməyən bir uşağın hisslərini ortaya çıxarmaq həqiqətən də çox çətin idi. Onun şəxsiyyətini anlamaq çox çətin, hadisələr qarşısındakı reaksiyalarını ölçmək mümkünsüz idi. Ancaq bir neçə kadrdan sonra Jon’un hisslərinin üzünə əks olunduğunu və tam olaraq da istədiyi şeylərin şəklini çəkdiyinin fərqinə vardı.
Xoşbəxt olduğu anları…
Kədərləndiyi zamanları…
Etibarda olduğu dinc anları…
Topları görməsə də onlarla oynamağın verdiyi həzz…
Ağrı-acı çəkdiyi anları…
və onun əslində hələ bir “körpə” olduğu…
… Və həyatın onun üçün də bir möcüzə olduğu anları… Eynilə bizim üçün olduğu kimi …
