Bədən qəfəsindən ayrılan ruhlar bərzəx aləmində toplanarlar. Artıq dünyadakılara bənzər bəzi fəaliyyətlərdə olmaq, bəzi nöqsanları düzəltmək imkanları yoxdur! Artıq əməl mərhələsi bitmiş, hesablaşma üçün gözləmə dövrü başlamışdır. Çünki hər cür ibadət və əməl səhnəsi dünyadır. Dünyadan çıxanların mükəlləfiyyətləri də bitər. Mükəlləfiyyətlə əlaqədar bəzi çalışma imkanları da ortadan qalxar. Necə ki bu mövzuya işıq tutan bir hədis-i şərif belədir:
“İnsan öldüyü zaman əməli kəsilər, əməl dəftəri bağlanar. Ancaq etdiyi üç şeydən ötəri (yalnız) savabı davam edər: Sədəqə-i cariyə (cəmiyyətin faydasına istiqamətli binalar, bulaqlar, məscidlər, yollar, kömək və bağışlayar kimi) faydalı elmi əsər, özünə dua edən xeyirli övlad. “(Müslim, Vasiyyə, 14 ).
Əfəndimiz, qəbrin ” Ya Cənnət bağçalarından bir bağça və ya Cəhənnəm çuxurlarından bir çuxur” olduğunu ifadə etmişdir. (Tirmizi, Qiyamə, 26). İndi, cənnət ləzzəti içindəki bir ruh, dünyadakılarla artıq nə üçün çalışacaqdır? Ya da cəhənnəm çətinlikləri içində qıvrılan bir ruh necə bu dünyadakılar çağırınca gedə biləcək?
Əgər ruhların dünyaya qayıdıb, bəzi fəaliyyətlərdə iştirak etmək şansları olsaydı, onların çox daha əhəmiyyətli işləri olardı!
Rəbbimiz bir ayədə bunu belə ifadə edir:“Onlar (günahkarlar) orada, ‘Rəbbimiz, bizi çıxar, etdiyimiz əməldən daha yaxşısını edək.” deyə bağırışırlar.Cavab isə çox ibrətlidir: “Öyüd alacaq insanın öyüd-nəsihət ala biləcəyi qədər bir vaxt sizi yaşatmadıqmı? Sizə xəbərdarlıq da gəlmişdi. Elə isə dadın (o əzabı). Zalımların heç bir köməkçisi yoxdur. “(Fatır Surəsi, 37).
Ruh çağırma seanslarına gələn hətta müxtəlif tələblərdə olan bəzi varlıqlar vardır. Bəzi keçmiş hadisələrə aid uyğun məlumatlar da verə bilməkdədirlər. Bunun səbəbi, gələn varlığın xalqın çəkindiyi üçün “üç hərflik” olaraq təyin etdiyi “cin” lər tayfasına aid olmasıdır.
Bəzilərinin, bu mövzularda heç bir məlumatı olmayan kübar cəmiyyət mənsublarını aldadaraq cinləri çağırıb “ruh çağırırıq” deməsi heç bir şeyi dəyişdirməz!
